Back to the hell of Haiti - adoptee fromHaiti tells his story

Ramp Lesly Fellinga steunt geboorteland

Vol afgrijzen terug naar de hel van Haïti

Door: Iwan Tol
Gepubliceerd: gisteren 23:12
Update: vandaag 01:07

Haïti werd dit jaar door een aardbeving getroffen. Lesly Fellinga, Haïtiaans international, keerde na de ramp terug. ‘Ik heb voorlopig genoeg ellende gezien.’

Adoptie (1)

‘Vanaf het begin van mijn middelbare schooltijd is de vraag gaan spelen wie mijn biologische ouders zijn en waarom ze me hebben afgestaan. Ik ben geboren in Port-au-Prince. Daar heeft mijn moeder mij direct na mijn geboorte achtergelaten in het ziekenhuis. Daarna ben ik overgebracht naar een kindertehuis. Daar heb ik vijf maanden gewoond, waarna ik naar Nederland ben verhuisd.’

‘Het viel in de klas natuurlijk op dat ik een ander kleurtje had. Mijn klasgenoten wilden weten waar ik vandaan kwam, of ik ook broers en zussen had in Haïti en waarom ik geadopteerd was. Die vraag heb ik toen aan mijn ouders gesteld. Ze hadden het uit liefde gedaan, zeiden ze. Sommige mensen kopen een boot of een tweede huis, zij wilden iemand een mooi leven schenken. En die iemand was ik. Een betere basis om je leven te beginnen is er niet, denk ik.’

Adoptie (2)

‘Het ziekenhuis waar mijn moeder mij heeft achtergelaten, beschikte over een groot archief. Maar toen ik daar wilde gaan kijken voor meer informatie, was dat archief gesloten. Daarna is het ingestort bij de aardbeving.’

‘Ik zal waarschijnlijk nooit meer te weten komen wie mijn biologische ouders zijn. Daar heb ik vrede mee. Mijn vader en moeder uit Zuidlaren die me hebben geadopteerd, zíjn ook echt mijn ouders. Zo voelt het ook.’

‘Ik denk dat mijn biologische moeder écht niet voor mij had kunnen zorgen. Dat weet ik dan wel, ze komt van Cite du Soleil, dat klinkt als een hele mooie wijk, maar in werkelijkheid is het een getto, een van de gevaarlijkste wijken van het westelijk halfrond. Ik ben eerder dankbaar dan boos op haar. Het is jammer. Een ander woord heb ik er niet voor: jammer.’

Haïti

‘In maart 2007 ben ik voor het eerst naar Haïti gegaan. Ik was geselecteerd voor het nationale elftal. In de jeugd van FC Groningen speelde ik vaak tegen FC Twente. Tim Velten stond dan rechtsbuiten, ik linksback. We bleken beiden uit Haïti te komen. Toen hij werd benaderd voor het nationale elftal, heeft hij gezegd dat er nog een andere speler met Haïtiaans bloed rondliep in Nederland. Zo is het balletje gaan rollen en werden we samen uitgenodigd.’

‘Het moment dat ik het vliegtuig uitkwam, zal ik niet snel vergeten. De hitte, de mensen, de muziek. Ik heb eens gelezen over een tweeling die uit elkaar werd gehaald en elkaar na jaren weer zag. Ze bleken precies hetzelfde te bewegen. Zo was het met Haïti ook; het zat altijd al in mijn genen. Al moet ik wel zeggen: het was geen liefde op het eerste gezicht met Haïti. Ik had een bepaalde voorstelling van het land: witte stranden en zo. Maar wat ik zag, was iets heel anders: pure armoede. Ik weet nog dat ik vanuit de bus naar het stadion een naakt meisje over een vuilnisbelt zag lopen. ’s Avonds in bed dacht ik alleen maar: hoe kan dit nou, zoveel armoede? Ik voelde me machteloos.’

Aardbeving

‘Ik heb gevoetbald voor FC Groningen, Heerenveen, Veendam en Toronto FC. Bij die laatste club werd mijn contract niet verlengd. Ik had tweeënhalf jaar zonder vakantie achter elkaar gespeeld, daarom besloot ik eind 2009 een paar weken bij een vriend en zijn gezin op bezoek te gaan op Curaçao. Op 12 januari, om half acht ’s avonds, kreeg ik een sms van de vriendin van die vriend. AARDBEVING OP HAITI stond er in dat bericht.’

‘Bij de eerste beelden schrok ik me rot. Van een van de eerste keren dat ik in Haïti was, kende ik het paleis, het regeringsgebouw. Een mooi, stevig wit gebouw. He-le-maal in elkaar gezakt. Ik wist meteen: als dit al is ingestort, dan staat de rest van de stad er zéker niet meer. Het enige wat ik kon denken was: ik moet daar naar toe. Ik ben meteen gaan bellen, maar alles lag plat. Geen telefoon, geen internet, niks. Pas later bleek dat iedereen die ik kende ongedeerd was gebleven. Een wonder. Het gebouw van de voetbalfederatie bijvoorbeeld was volledig ingestort, maar net op dat moment waren de meeste mensen – van de president tot de bondscoach – een frisse neus aan het halen. Toch zijn er nog drie medewerkers omgekomen. Van ploeggenoten heb ik gruwelijke verhalen gehoord. Eentje had een lichaam zien lopen waar het hoofd al vanaf was. Vreselijke toestanden moeten dat zijn geweest.’

‘Op Curaçao had ik de wildste plannen om Haïti te helpen. Maar mijn moeder zei: je kunt daar niks doen, Lesly. In het vliegtuig terug naar huis heb ik toen bedacht: ik ken veel mensen in het voetbal. Ik ga hen mobiliseren.’

‘Bij FC Groningen zijn er toen collectebussen neergezet bij een wedstrijd en de spelers van Heerenveen zouden hun winstpremie van hun wedstrijd tegen Willem II overmaken naar Haïti. Stonden ze eerst nog met 2-1 achter zeg. Gelukkig werd het 4-2 voor Heerenveen. In totaal hebben die acties 15.000 euro opgeleverd. Het gaat naar kleine projecten die ik steun, onder meer een kindertehuis. Bij grote projecten is het altijd de vraag: komt het wel aan? Kleinere projecten zijn wat dat betreft betrouwbaarder. Ik ken het land, ik ken de cultuur, ik ken de mensen. Het geld komt zeker weten goed terecht.’

‘In maart 2010 ben ik met Patrick Lodiers van BNN teruggeweest op Haïti. Ik had de beelden al op tv gezien, maar nu was het écht. Toen besefte ik pas de omvang, het leed. Een vrouw kwam naar me toe en wees op een kale vlakte vol steen. Ze zei: ‘Hier stond mijn huis. En onder het puin ligt mijn familie.’ Dat lijk was nog gewoon te zien. Pff, ongelofelijk. Ik vroeg haar: ‘Waarom wordt dat niet weggehaald?’ Maar niemand weet waar te beginnen. De mensen daar hebben alleen hun handen, geen bulldozer. Daardoor was het een complete chaos.’

Wederopbouw

‘Nadien ben ik niet meer naar Haïti geweest. Het heeft me zo geraakt, ik heb genoeg ellende gezien voor de komende tijd. De wederopbouw van het land gaat moeizaam. Mijn teamgenoten op Haïti hebben al gezegd: ‘Het is een zinloze missie’. Ook door de corruptie. Je hebt een paar rijke families die bijvoorbeeld de havens beheren. Wat doen die nou? Ze vragen belasting over de hulpgoederen. Geld ten koste van anderen verdienen, ik vind het ongelofelijk. Nu is er weer een cholera-epidemie uitgebroken.’

‘Ik heb er ook geen oplossing voor. Ja, de hele hoofdstad verplaatsen en opnieuw opbouwen. Ik word er soms moedeloos van als ik erover nadenk. Het land had het al moeilijk. Nu is het nóg moeilijker geworden. Maar we moeten de mensen op Haïti blijven steunen. Dit moedige volk moet al zoveel lijden. Ze verdienen een beter lot en we mogen ze niet in de steek laten.’

Lesly Fellinga, adopted from Haiti became a well known soccerplayer and played for known national FC like Groningen and Heerenveen. But also for FC Toronto in Canada. He also is part of the Haitian National team amd tells how he got into the Netherlands and how he looks back to his encounter with Haiti after the earthquake. He was shocked and looks back - with the pictures of the recent Haiti in his mind - that his adoption was a lucky one for him.

Adoptee NY lawyer gets 20 years for $300K adoption scheme

MINEOLA, N.Y. — An attorney who scammed prospective adoptive parents across the country by promising them babies that didn't exist was sentenced Tuesday to 20 years in prison, a punishment that satisfied his victims.

Kevin Cohen, 42, of Roslyn, who claimed his experience as an adopted child motivated him to help people seeking to start families, was convicted last month in Nassau County Court of grand larceny, forgery and other charges. His sentence, the maximum the judge could impose, also includes an order to repay nearly $300,000 in restitution.

"I think it was important that after two years of Cohen twisting everything that he finally understands and the court understands the impact it had on everybody, including our children," Michael Rhomberg, of Eatonton, Ga., told reporters after the sentencing. "It really has torn apart our lives and jaded the way we teach kids to trust people. Now we can't trust anyone, not just strangers."

During his trial, 13 prospective parents testified they had been scammed by Cohen, who headed an agency called the Adoption Annex. The agency was set up by Cohen to provide information to prospective adoptive parents but closed in 2008; Cohen was arrested in September 2009.

Prosecutors say Cohen, who represented himself at trial, scammed hopeful couples with fake sonograms and fictitious records on forged stationery from hospitals and doctors. He told prospective parents that he was in contact with a young, unmarried mother who lived in either Nebraska, Pennsylvania or Arizona and wished to give up her baby for adoption.

Couples gave Cohen money to be held in escrow to pay for the medical costs and other expenses of birth mothers. In reality, the babies never existed and ultimately some of those who were scammed went to the authorities.

"Kevin Cohen preyed on people at their most vulnerable with no remorse about what he was doing," Nassau County District Attorney Kathleen Rice said in a statement. "He stole more than just money from these couples. He stole their dream of making a family."

Brigid and Ben Vogt of Seaford, N.Y., attended the sentencing after being scammed for more than $20,000. They said the media attention that followed Cohen's arrest last year led them to connect with a woman in North Carolina and they have since successfully adopted a daughter.

"We were very vulnerable because we wanted a child," Brigid Vogt said. "To put yourself out there and to trust somebody and then to have it pulled out from you because it was a crime, it's like being punched in the stomach."

Vogt also said she doubted Cohen's sincerity when he apologized before being sentenced.

"It's about himself and about his greed and about lining his pockets and not about what he did to anybody," she said. "I don't think he has any idea what he did to anybody. He has no idea. I mean, all we wanted was a baby."

—Copyright 2010 Associated Press

Also read : adoption agency suit

• Attorney Gets 10 to 20 Years in $300K 'Adoption Ponzi Scheme'

  • Tue, 12/07/2010 - 16:08
  • ABA Journal

  A New York lawyer has been sentenced to a 10- to 20-year prison term for operating a scam in which he stole some $300,000 from would-be adoptive parents by pretending to be in the process of supplying them with children. But, in fact, the children didn't

• Adoption lawyer gets 20 years in prison

  • Tue, 12/07/2010 - 14:23
  • Bombay News.Net

  Roslyn attorney who posed as an adoption expert and stole $300,000 from prospective parents for babies that did not exist has been sentenced to a maximum of 20 years in prison. Kevin Cohen was convic...

• Attorney Is Sentenced to 10 to 20 Years for Adoption Scam

  • Tue, 12/07/2010 - 13:51
  • Law.com

  Kevin Cohen Long Island lawyer Kevin Cohen was sentenced today to a prison term of 10 to 20 years after being convicted of stealing more than $300,000 from families who were expecting his help in arranging the adoptions of children who actually did not

• Adoption attorney sentenced

  • Tue, 12/07/2010 - 13:40
  • Long Island Business News

  Tags: adoption, attorney, fraud, Long Island, Ronkonkoma A New Yorker claiming to be an adoption expert who stole $300,000 from prospective parents for babies that did not exist has been sentenced to a maximum of 20 years in prison. Kevin Cohen, a Roslyn

When/why did the word “bitter” get associated with non-compliant adoptees?

Daniel Ibn Zayd

with Courtesy of TRANSRACIAL EYES

November 6, 2010 at 8:21 am

The mentality on display that refers to us as “bitter” does so for cultural as well as political reasons: it is reflective of a culture that tends to victimize those who are down, while maintaining a hypocritical false victim status for itself.

For example, it is the same tactic that claims “reverse racism” as used against those who are for affirmative action, or the current “tea baggers”, who claim oppression by a “king”—the president—when they are of the class who not only profit from others’ misery, but can afford health care in this country. You cannot be of the dominant discourse and claim oppression from those whom you yourself oppress; you cannot be on top and claim to be on bottom.

To reflect on is that this expressed self-righteous indignation is not any more valid than those of adoptees, simply because everything, but everything within the dominant discourse, from the media, to non-profit organizations and the government, etc. all support unequivocally the idea that adoption is valid, that adoption is desired, and that adoption should not be challenged. This reveals what we are up against.

Furthermore, this is not a balanced equation in terms of two sides of a debate. On the one hand, you have a dominant discourse of those who hold, wield, and control legal, social, medical, and financial power, as well as their tools of discourse, such as media, legal decisions, etc. Those of us who go up against this discourse can be termed resistant to it, and there is a long history of those who resist the dominant discourse as concerns their eventual fate: They are slated for silencing, and hopefully, to the majority culture, for eventual disbandment if not destruction. The accusations we are receiving are the first steps in this process, which will only escalate.

The question that naturally comes to mind when I hear this from someone who supports adoption is “where is your empathy now? Where is your great big heart now?” I am that adopted child you pretend to care so much about. I am that adoptee that you claim to have done so much for, who asks only for understanding as to the violence of adoption, and the validity of my side of the story—it isn’t too much to ask, and there are many adoptive parents who in secret understand, but dare not speak out because of the same silencing we receive. I would love to hear from them here.

For why should it be valid for someone of this dominant discourse to parade their angst at not having a child, and carry on about needing to “fill the hole” that they see as missing in their lives? Why is it okay for them to have Internet forums, and episodes on Oprah, and celebrity icons going back to Joan Crawford, and generally the understanding if not outright sympathy of the entirety of this society? They litter the Internet with their repugnant “Dear Birth mother” web sites that are scandalous in their making public something which should not only be private, but should not be happening in a just and egalitarian society. Vultures have more candor and sympathy than this.

On the other hand, those who are adopted, or who are convinced to give up their children and who later feel angst about it (to put it quite mildly), and who also only wish to “fill the hole” that they see as missing in their lives, are then castigated in the harshest terms as ungrateful, and spiteful, and bitter. Why does no one say to infertile couples: “Get over it?” Why does no one say to those without children “THIS is God’s plan for you, not adoption”? Who, may I ask at long last, are truly the bitter individuals?

But not to worry. The accusation takes such a high-handed tone because deep down the injustice of adoption is obvious, as all societal injustices have been before attempts to overcome them. Those who speak out against it are on the right side of history. The truth is on our side, and the truth will out.

The Loss and the Gain

THE PARADOX

Deann Borshay Liem Talks About Identity After Adoption

Children who are adopted grow up and have to live with the loss and gain in a complicated life.

Adoptions have repercussions for adoptees

Besides what adoptees gain in their new country they also loose a lot !

• I lost everything I loved
• I lost my birthfamily and relatives
  
• I lost my Nation
  
• I lost Language
  
• I lost Identity
• I lost Memories
• ...........................
  

Adoption does not replace what is lost

Influential Adoptee from the US, Betty Jean Lifton passed away

Betty Jean Lifton Dies at 84

This week we received the sad news that Betty Jean Lifton, well known author from the book: Twice Born and Lost & Found, the adoption experience, has left her body.

On her website, the family of Betty Jean Lifton published this:

From Robert Jay Lifton and the family of BJ LIfton -- We wish to convey the extremely painful and deeply sad news that BJ Lifton, died on Nov. l9 in Massachusetts General Hospital of complications of pneumonia. We are planning a memorial and will post more information here soon.

United Adoptees International wants to pay sincere respects to the family and close relatives of Betty Jean, we are obliged to her for her work and activities and would like to thank her for her contribution to the adoption debate and her voice as an adult adoptee.

We wish her family and relatives time to mourn and to know that even she will not speak in person about her work and experience anymore, that her words and spirit will continue in many of us adoptees.

With respect,

United Adoptees International

“ Zeer invloedrijke Amerikaanse geadopteerde is Betty Jean Lifton is overleden. Zij werd op 11 juni 1926 als Blanche Rosenblatt geboren. Haar ongehuwde moeder was 17 en haar vader een (drank) smokkelaar en bon vivant.

Blanche werd in een tehuis voor pleegkinderen geplaatst en op 2,5 jarige leeftijd door Oscar en Hilda Kirschner geadopteerd. Deze noemden haar Betty Jean, in de adoptiewandelgangen B.J. Zij promoveerde op een psychologisch onderwerp en trouwde in 1952 met de bekende Amerikaanse psychiater Dr. Lifton.

Betty Jean schreef o.a. een gedeeltelijk autobiografisch gekleurde adoptietrilogie met de aansprekende titels: Twice born: Memoirs of an Adopted Daughter (1975); Lost & Found, the adoption Experience (1979); Journey of the adopted self: A Quest for Wholeness (1994). (Tweemaal geboren: herinneringen van een adoptiedochter; Verloren & gevonden, de adoptie-ervaring; De reis van de Zelf van geadopteerde: de zoektocht naar volledigheid). Boeken van haar zijn in het Japans vertaald.

Ook in 2010 gaf zij nog overal in de V.S. lezingen. Op 19 november 2010 is zij betrekkelijk plotseling aan de gevolgen van longontsteking gestorven. Een voor de V.S. en daarbuiten kernpersoon van het internationale adoptieveld is heengegaan. Vele malen heb ik haar mogen ontmoeten en van gedachten wisselen. Net als Jean Paton heeft zij grote invloed uitgeoefend op het meer aandacht krijgen voor de situatie van geadopteerden en hun verlangen naar openheid over hun achtergrond.”

Rene Hoksbergen

"Home is not a PLace but a feeling" says Vietnamese adopted German minister of Health, Philipp Rosler

Philipp Rösler

"Heimat ist kein Ort, sondern ein Gefühl"

Integration ist in Deutschland aktuell wieder ein heiß diskutiertes Thema. Wie ist es mit der Integration wirklich bestellt? Einer der persönlich damit Erfahrung hat, ist Gesundheitsminister Philipp Rösler - ein gebürtiger Vietnamese. SWR cont.ra International-Moderatorin Susanne Babila hat mit ihm über seine Erfahrungen gesprochen.

• Philipp Rösler

"Schon im Kindergarten war ich mir bewusst, dass ich anders aussehe", sagt Gesundheitsminister Philipp Rösler. "Mein Vater hat mich damals geschnappt und vor den Spiegel gestellt. So, mein Junge, wie Du siehst, siehst Du anders aus. Und dann hat er mir es erklärt". Sein Vater habe dabei auch das Thema Adoption offen angesprochen. Er habe als Kind damit zwar nichts anfangen können, aber durch die offene Art sei das Thema weder mit Tabus noch gar mit Hemmungen belegt gewesen. Sein Vater habe sich immer verhalten wie ein Vater und er wie ein Sohn, da habe das juristische für ihn nie eine Rolle gespielt.

Aber auch später in der Pubertät habe er mit seiner Herkunft keine Probleme gehabt. Bei ihm sei nie das Gefühl aufgekommen, er müsse zu seinem Ursprung nach Vietnam. Der Gesundheitsminister erklärt das damit, dass man nur suche, wenn einem was fehle. Da er seine Wurzeln bei seinem Vater, seiner Familie in Deutschland habe, habe ihm nichts gefehlt.

Heimat ist ein Gefühl

• Hannover ist Röslers Heimat (Blick aufs Sprengel-Museum)

Deutschland sei seine Heimat, Hannover sei seine Heimat, immer dort, wo seine Familie, seine Frau und seine Kinder seien. Grundsätzlich definiert Rösler das so: "Heimat ist ein Ort, der durch die Erinnerungen längst schon zum Gefühl geworden ist". Deshalb gebe es für ihn keine Momente, in denen er sich als Vietnamese fühle. So sei es auch 2006 gewesen, als er das erste mal Vietnam besucht habe. Er habe dort keine besonderen Merkmale oder Charaktereigenschaften entdeckt - abgesehen vom Aussehen - wo er sagen könne, das sei mehr sein zu Hause als Deutschland.

Nach Worten von Rösler gibt es Studien, wonach gerade die Vietnamesen besonders gut in Deutschland integriert sind. Dies sei darauf zurückzuführen, dass vietnamesische Familien viel Wert auf familiären Zusammenhalt und Bildung legten. So gebe es unter Vietnamesen durchweg höhere Bildungsabschlüsse als in vergleichbaren Gesellschaftsgruppen.

Adoption - ein schwieriges Thema

Rösler fordert dazu auf, das Thema Adoption in Deutschland noch stärker zu betonen. Alles sei besser für ein Kind, als alleine im Heim aufzuwachsen. Wenn sich für ein Kind die Chance ergebe, in der Geborgenheit einer Familie groß zu werden, müsse man das ermöglichen.

Girl from Cameroon illegally taken for adoption 11 years ago still waits for her status

Kameroens meisje wachtte elf jaar op haar adoptie

Mijn adoptie-ouders dienden een adoptie aanvraag in bij de notaris, maar kregen daar geen antwoord. Ze doen ook geen moeite meer om me te adopteren of om ervoor te zorgen dat ik papieren krijg.
04-04-2010 | StampMedia - Lisa A. May
Dagelijks komen mensen naar België om een betere toekomst te zoeken. Velen komen vrijwillig, anderen worden gedwongen en sommige worden voorgelogen. Dorothea verbleef 11 jaar van haar jeugd illegaal in ons land. Haar adoptieouders kenden de procedures niet.

Dagelijks komen mensen naar België om een betere toekomst te zoeken. Velen komen vrijwillig, anderen worden gedwongen en sommige worden voorgelogen. Dorothea verbleef 11 jaar van haar jeugd illegaal in ons land. Haar adoptieouders kenden de procedures niet.

Dorothea Onango (17)* kwam op haar zesde verjaardag naar België. Haar werd gezegd dat ze op vakantie kwam. Maar eens in België vernam ze dat ze niet meer terug naar Kameroen kon. De zakenpartners van haar vader zouden haar adopteren.

Het verhaal van Dorothea

Dorothea: “Ik zei daag tegen mijn ouders, stapte in het vliegtuig en kwam naar België met meneer Claessen, zakenpartner van mijn vader. Mijn moeder wilde niet dat ik wegging, maar ze had geen keuze want vrouwen hebben in Afrika niets te zeggen.”

“Ik was nooit een kind dat zijn gevoelens toonde,” vertelt Dorothea verder. “Als je in Kameroen weende, was je zwak. Ik heb niet gehuild toen ik vertrok. Maar ik was heel bang. Ik ben naar België gekomen met een vreemde die er wit uit zag. Ik wilde mijn familie niet achter laten, maar aan de andere kant was ik zeer benieuwd naar de wilde verhalen die ik over het westen had gehoord.”

Eenmaal in België kreeg Dorothea te horen dat ze niet meer terugging naar Kameroen. Ze kreeg te horen dat haar ouders het moeilijk hadden, financieel en met elkaar. Ze ging dus geadopteerd worden door meneer en mevrouw Claessen.

“Mijn moeder werkte niet en mijn vader had het financieel niet makkelijk wat onze leven in Kameroen extra moeilijk maakte. Maar er was een groter probleem: mijn vader was verliefd op een andere vrouw en ging dus weg bij mijn moeder. Daarom moest ik weg, het was om mij te beschermen.”

Afstandelijk

“Wat me echt verbaasde toen ik hier aankwam, waren de vele winkels hier in België”, zegt Dorothea. “Maar ik voelde me zo vreselijk alleen. Ik begreep maar niet waarom mensen hier zo afstandelijk waren, waarom iedereen het zo druk had en waarom mensen zich zo versnelden om ergens te geraken. Dagen werden weken, weken werden maanden. Het werd hier koud en ik miste mijn ouders en broer vreselijk.”

Op school hier in België werd Dorothea gepest en gediscrimineerd. “Mijn echte vader is zwart, mijn moeder mulat. Ik ben licht gekleurd, heb kroeshaar en groene ogen. Ik hoor nergens bij.” In Kameroen was ze een blanke maar in België is ze “maar een bruine”. Kinderen lachten haar uit, trokken aan haar haren en betastten haar huid.

Illegaal

“Mijn adoptie-ouders dienden een adoptie aanvraag in bij de notaris, maar kregen daar geen antwoord”, vertelt Dorothea. “Ze doen ook geen moeite meer om me te adopteren of om ervoor te zorgen dat ik papieren krijg.”

Volgens René Naegels, Dorothea’s voogd, is het de schuld van de notaris dat het zover is gekomen. “Meneer en mevrouw Claessens zijn onwetend. De notaris had ze moeten zeggen waar ze moesten zijn en wat ze moesten doen.”

Vijf jaar

Via de voogd heeft Dorothea nu een verblijfvergunning van 5 jaar. Ze blijft Kameroense maar mag voorlopig in België wonen. Ze moest wel voldoen aan bepaalde eisen zoals bewijzen dat ze geïntegreerd was en goede punten haalde op school. Ook moest ze aantonen dat ze over stabiele bestaansmiddelen beschikte.

“Niet moeilijk want ik ga al meer dan tien jaar naar school hier in België”, zegt Dorothea. Maar was die hele procedure wel nodig? Kon ze niet geregulariseerd worden op grond van humanitaire redenen aangezien ze zoveel heeft mee gemaakt? Naegels: “Dit is een vraag die je aan een minister moet stellen, ik maak de weten niet.”

De Vlaamse Centrale Autoriteit Adoptie laat op onze vraag weten dat een eventuele regularisatie van Dorothea ondertussen de verantwoordelijkheid is van de Dienst Vreemdelingenzaken.

* Op vraag van Dorothea werden haar naam en die van haar adoptieouders veranderd.

© 2010 – StampMedia – Lisa A. May

Outlandish Remarks

New Statement by Adoptees of Color on Haiti outlandishremarks | January 25, 2010 at 12:53 pm | Categories: Uncategorized, activism, adoptee rights, adoption, agencies, anger, colonization, forced assimilation, industry, orphans, paternalism, race | URL: http://wp.me/pzswe-4w

Please read this powerful Statement on Haiti released by the Adoptees of Color Roundtable:

We are domestic and international adoptees with many years of research and both personal and professional experience in adoption studies and activism. We are a community of scholars, activists, professors, artists, lawyers, social workers and health care workers who speak with the knowledge that North Americans and Europeans are lining up to adopt the “orphaned children” of the Haitian earthquake, and who feel compelled to voice our opinion about what it means to be “saved” or “rescued” through adoption.

I am proud to be part of this fierce community of adoptee of color activists. We have been silenced and spoken for by adoptive parents, adoption agencies, social scientists, and government officials, and when we do speak we are chastised for being "ungrateful." It is crucial that we speak out now with a collective voice as the clamor to "save the orphaned children of Haiti" rises.

We offer this statement in solidarity with the people of Haiti and with all those who are seeking ways to intentionally support the long-term sustainability and self-determination of the Haitian people. As adoptees of color we bear a unique understanding of the trauma, and the sense of loss and abandonment that are part of the adoptee experience, and we demand that our voices be heard. All adoptions from Haiti must be stopped and all efforts to help children be refocused on giving aid to organizations working toward family reunification and caring for children in their own communities. We urge you to join us in supporting Haitian children’s rights to life, survival, and development within their own families and communities.

Please contact the Adoptees of Color Roundtable by leaving a comment on the statement page if you would like to endorse this statement, and keep checking back as the site will soon be expanded.

Add a comment to this post

International Reference Centre for the Rights of Children Deprived of their Family (ISS/IRC)

EARTHQUAKE IN HAITI: INTERCOUNTRY ADOPTION CASES

As in every dramatic event that affects a country, the question about the intercountry adoption of children arises again in the Haitian context.

In this regard, ISS / IRC first recalls that, in general, international adoption should not take place in a situation of war or natural disaster, given that these events make it impossible to verify the personal and family situation of children. Any operation to adopt or to evacuate children that are victims of the earthquake to another country must be absolutely avoided, as was the case during the 2004 tsunami.

However, the intercountry adoption situation in Haiti highlights a new problem: what response
should be given to the multiple adoption dossiers which were in the process of being finalised
before the earthquake? As of today, some receiving countries have announced their intention to
‘freeze’ all pending adoptions due to the present incapacity of the Haitian authorities to follow the
required procedures. Yet other receiving countries have already planned to launch evacuation
missions for children as quick as possible and in this situation, ISS/IRC would like to reiterate the following points.

Given the actual state of the country, the transportation of relief supplies of basic necessities is
extremely difficult due to the congestion of different channels of communication and transportation (in particular, the airport at Port au Prince). Mobilising forces in this emergency context should focus on meeting the needs of the greater majority. All initiatives that involve an additional burden to the existing relief efforts should take place later, to give priority to current operations focusing on basic needs.

Regarding the adoption of children, a difference must obviously be made between those who have been declared adoptable and those for whom an adoption order (judgment) has been delivered. For children where matching has occurred and there is an adoption order (judgment), the transfer of these children to their adoptive families could be considered under the following conditions:

• 1) identification of the child and his/her location is secured by the necessary safeguards,particularly through copies of his/her dossier lodged in the receiving country, personal data is stored appropriately;
• 2) the psycho-social adoptability of the child (ie ability to be adopted) is re-evaluated,considering the trauma s/he might have suffered (emotional shock, physical injuries, etc.).
• 3) it is established that the child's dossier is complete and that the adoption order (judgment) has been delivered;
• 4) the diplomatic representatives of the concerned receiving countries are able to verify the actual identities, adoption dossiers and alternative care conditions of the children; 5) the Haitian authorities are duly informed and involved in the finalisation of the adoptions in question.

For children who do not meet these conditions, no action should be undertaken at this point to accelerate the adoption procedure. It is important to remember that for sometime, intercountry adoption in Haiti has been subject to numerous serious concerns owing to the lack of guarantees and transparency.

Where the necessary safeguards are not available, intercountry adoption should be suspended until the reinstallation of the administrative and judicial systems in Haiti.

The ISS / IRC, stresses that the abovementioned conditions require time to be fulfilled and they
can not be undertaken in an urgent manner. Moreover, these children are currently experiencing extreme stress so that a sudden shift to a new country and a new family can have a psychological impact that is impossible to measure. According to the Guidelines developed by the United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR), the evacuation of such children or their temporary placement in families abroad is also traumatic. It is considered as an added disruption to the injury already suffered by the child. In the emergency phase, the efforts of the authorities of affected countries, international organisations and NGOs should focus on providing basic protection to the child (eg: accommodation, food, medical, emotional and psychological attention, education) that is as close as possible to the daily living conditions and any regrouping should be with other familiar children or adults.

Finally, ISS / IRC reminds receiving countries in charge of intercountry adoptions to consult each other as well as UN agencies and NGOs in order to develop a unified approach to this problem in order to avoid conflicting decisions and poor initiatives.

Well aware of the difficulties and suffering that the earthquake has caused, ISS / IRC presents its deepest sympathy to the Haitian community and acknowledges, the difficult situation of parents involved in an ongoing adoption. Nevertheless, we invite various actors involved in intercountry adoption to exercise restraint and reflection in managing the current crisis and avoid giving emotional responses to a sensitive issue such as the adoption of these children.

ISS / IRC January 18, 2009

Quai du Seujet, 32 ▪ 1201 Geneva ▪ Switzerland
Tel : +41 (0)22 906 77 00
▪ Fax: +41 (0)22 906 77 01
▪ E-mail : irc-cir@iss-ssi.org
▪ www.iss-ssi.org

The babies airlifted out of Saigon

Viktoria Cowley was just a toddler when she was airlifted out of Vietnam, one of 99 children plucked from the war-torn country by the Daily Mail. Now she is trying to reunite the scattered evacuees.

Viktoria Cowley doesn't know how old she is, but she thinks about 36. Orphaned at a young age during the Vietnam War, she doesn't even know her parents' names.

Vikki spots herself in the Mail's 1975 report on the airlift

Her earliest documented experience dates from April 1975, when she appeared on the front page of the Daily Mail, aged about two. She was one of 99 babies and children airlifted out of Saigon in the newspaper's mercy mission as the Vietcong advanced at the end of the war.

The headline declares the orphans safe saved from an uncertain future and a potentially terrible fate.

Now, three decades after her arrival in Britain, Viktoria, known as Vikki, of Eastbourne, has recently embarked on a mission of her own - to reunite her fellow travellers. She has made contact with 15 so far.

The first she found after many weeks searching online for information about the airlift. "I eventually found my first gem - someone who had a very similar name to mine and was in the same orphanage as myself in Saigon. I soon connected with her online and made my first Vietnamese adoptee friend."

And now she wants to find the remaining 83.

"I'd love to be able to get in contact with them, share their story, just find how much they know about themselves, about the airlift."

> Read full article <

ADOPTEES IN KOREA FIGHT FOR HUMAN RIGHTS

A generation fights to reform adoption laws

November 11, 2009

Six Korean adoptees filed an appeal with the Anti-corruption and Civil Rights Commission last year to request a probe into irregularities in their adoption documents and possible illegal procedures at local adoption agencies.

Now, they’re involved in a full-fledged battle to reform adoption laws and procedures, and they’re getting help from some heavyweights.

Adoptee rights and community groups as well as unwed mothers, the public interest law firm Gong-Gam and Democratic Party Representative Choi Young-hee have joined forces with the adoptees in an effort to convince lawmakers to revise the Special Law Relating to the Promotion and Procedure of Adoption.

The National Assembly has now taken up the issue and is exploring changes through a series of hearings.

The latest hearing took place yesterday.

If their efforts succeed, the groups will drastically change the landscape of domestic and international adoption in Korea, a country which lawmaker Choi said at yesterday’s hearing said “still has a stigma attached to it as one of the major exporters of children.”

It would also rank as one of the few cases in the world where adoptees returned to their original country and changed adoption practices through legislation.

False records

When they started this quest, the adoptees, hailing from three different countries, said their adoption records contained contradictory information.

In one case, an adoptee only identified by her initials, SIA, said her adoptive parents in Denmark were informed by an adoption agency in 1977 that it did not have the records of her birth parents. But when SIA came to Korea in 1998 and asked for information about them, the agency did in fact have information about her birth mother. SIA also found that the adoption was done without her mother’s consent.

> read the whole article <

Asian-born surgeon becomes German health minister

Philipp Rösler, who was born 36 years ago in Vietnam and adopted as a nine-month-old baby by a German couple, becomes health minister in the government of conservative Chancellor Angela Merkel.

Berlin -- A surgeon of Vietnamese birth was appointed to the German government Saturday, the first person of non-European origin to serve as a minister in Berlin.

Philipp Rösler, who was born 36 years ago in Vietnam and adopted as a nine-month-old baby by a German couple, becomes health minister in the government of conservative Chancellor Angela Merkel.

A rising star in the liberal Free Democrat party (FDP), Rösler was until now the German state of Lower Saxony's minister for the economy and deputy premier.

A heart and chest surgeon by training, Roesler, will have his work cut out as he seeks to get the German health system back on a sound financial footing.

He was the FDP's point man over the past three weeks in negotiating a government programme for health reform with Merkel's Christian-Democrats.

The reform is expected to lead to higher health insurance premiums as the government struggles to keep the system viable.

Adopted from a Vietnamese orphanage, he was brought up only by his adoptive father, a career military officer, as the couple split up when Roesler was aged four.

After studying medicine, Roesler, who spent much of his youth in and around barracks, became a medical officer in the German army.

He joined the FDP in 1992 and was elected to the Lower Saxony regional parliament in 2003. He was only this year appointed regional minister for the economy.

Roesler is married to a doctor and the father of one-year-old twin girls called Grietje and Gesche.

Asked recently by Stern magazine if he had been bullied in his youth because of his origin, Roesler suggested tongue-in-cheek that he had never had any trouble "because people always think that all Asians are karate experts."

Here follows a list of the main players in Merkel's cabinet:

CHANCELLOR: Angela Merkel (CDU), 55, became in 2005 Germany's first chancellor from the former communist East Germany, its first female leader and its youngest. A physicist by training and the daughter of a pastor, she rose to power first as a protégé of former chancellor Helmut Kohl. Forbes magazine's most powerful woman in the world four years running.

FOREIGN MINISTER: Guido Westerwelle, 47, takes the foreign ministry as is traditional for leaders of the FDP in coalitions with the CDU/CSU. A lawyer by training, he has little experience in foreign affairs but says he will stand by "basic tenets" of German postwar policy. He will be Europe's first openly gay foreign minister, having publicly "come out" at Merkel's 50th birthday bash.

FINANCE MINISTER: Wolfgang Schäuble (CDU), 67, moves from interior minister to finance minister, charged with balancing the books amid sharply rising debts. Wheelchair-bound since a 1990 attack on his life, the veteran conservative was a close ally of former chancellor Helmut Kohl.

DEFENCE MINISTER: Karl-Theodor zu Guttenberg, 37, from the CSU, the Bavarian sister party of Merkel's CDU. The baron with the slicked-back hair raised eyebrows when he was named economy minister in February, but he has shot past Merkel to become Germany's most popular politician. His main task will be overseeing Germany's unpopular mission in Afghanistan.

ECONOMY MINISTER: Rainer Brüderle (FDP), 64, deputy chairman of the pro-business Free Democrats since 1998. The wine buff, silver-haired veteran was touted as a possible economy minister under Kohl in the late 1990s but missed out before the FDP was consigned to 11 years in opposition in 1998.

INTERIOR MINISTER: Thomas de Maizière (CDU), 54, Merkel's trusted lieutenant since 2005 as her chief of staff, has been rewarded for his loyalty with the post of interior minister. His main tasks will be tackling the threat of Islamic extremism and fostering better integration of ethnic minorities.

FAMILY MINISTER: Ursula von der Leyen (CDU), 51, a popular mother of seven, will continue as family minister. In the previous government she introduced a raft of measures aimed at lifting Germany's traditionally low birth rate including increased benefits for stay-at-home parents and more kindergartens.

LABOUR MINISTER: Franz Josef Jung (CDU), 50, switches from defence to labour at a time of growing unemployment brought on by the economic crisis.

HEALTH MINISTER: Philipp Rösler (FDP), 36, a surgeon of Vietnamese birth, is the youngest member in the cabinet. He was adopted as a nine-month-old baby by a German couple and brought up in Germany. A rising star in the FDP he is currently minister for the economy and deputy premier in the state of Lower Saxony around Hanover.

AFP/Expatica