Indian parents lose Dutch adoption court battle

A twelve-year-old Indian boy who was adopted by Dutch parents as an infant does not have to give a DNA sample to prove to an Indian couple that he’s their legitimate son. 

The couple, Nagarani and Kathirvel, say their son was stolen from them and was subsequently put up for adoption.  The ruling by a Dutch court ends a four year court battle.

Published on : 1 April 2011 - 2:32pm | By Johan van Slooten

In 1999, the couple’s infant son was kidnapped from their home in Chennai, India. Five years later the kidnappers were arrested and they confessed that they had sold the boy to an orphanage in Chennai. Subsequently, the boy was put up for adoption by a Dutch couple through the mediation of a Dutch adoption agency.

With the help of Dutch organisation Against Child Trafficking (ACT), Nagarani and Kathirvel (pictured above with their other children) managed to retrace their son to the Netherlands – or rather: the boy who they believed was their son.

DNA test
 

There was just one way to prove that Rahul (not the boy's real name, for privacy reasons) was indeed the Indian couple’s son: a DNA test. The couple first requested such a test in 2007, but Rahul’s adoptive parents rejected it.

Last year, Nagarani and Kathirvel and their Dutch lawyers took the adoptive parents to court to order a DNA test.  They later also accused the adoption agency and Rahul’s adoptive parents of kidnapping and child trafficking.

Child's interest

 
A family court in the Netherlands has now ruled that 12-year old Rahul cannot be forced to undergo a DNA test if he doesn’t want to. Although the court said that Nagarani and Kahtirvel "may well be" Rahul’s biological parents, it also stated that the interest of the child would prevail. “If the child does not want to take this any further, it’s his own decision and we should respect that,” the judge explained.

Nagarani and Kathirvel were subsequently ordered to pay court costs of up to 4,800 euros. They have since returned to India empty handed. They have not met Rahul or his adoptive parents during their stay in the Netherlands.

'Nobody wins'
 

Hilbrand Westra of United Adoptees International says that this is a case of ‘nobody wins’. “ This ruling could be bad for all parties involved,” he told RNW. “It’s sad that this case had to be taken to court. It won’t do Rahul much good, I’m afraid. He’s been thrown into a situation he didn’t want to be involved in.”

Mr Westra says this court case revealed many shortcomings of adoption programmes which are running between the Western world and developing countries such as India, Sri Lanka or Bangladesh.

“There are fifty couples for every child that is put up for adoption,” he says. “So there’s a lot of competition between the parents and between the adoption agencies. Interests are huge. You never know what ‘s happened to the children before they’re picked up by these agencies.”

Doubts
 

He thinks that adoptive parents have their own responsibilities when they’re trying to adopt a child through an agency, even if that agency is fully approved (as in Rahul’s case). “We tend to say: when in doubt, never cross the street,” Mr Westra says. “In some cases, things just aren’t right. Adoptive parents should always try to erase any doubts.”

“In Rahul’s case, it’s quite clear – the Indian court ruled in 2005 that he’d been kidnapped before he was put up for adoption,”  Mr Westra says.

“That puts a different light on the subsequent adoption process, even if that process in itself was conducted legally and according to Dutch and Indian laws. The agency should have investigated Rahul’s background more thoroughly before they offered him to the Dutch adoptive couple.”

Solution
 

Mr Westra has one, rather simple solution for cases like Rahul’s: “Every adoptive child should undergo a DNA test before it’s handed over to adoptive parents,” he says. “In that case there can never be any doubt who its biological parents are, if those details are available, of course. But it’ll probably never happen as it will scare off many adoption agencies and adoptive parents.”

“Things really have to change. For Rahul, for his biological parents, but also for his adoptive parents. And for all children who will enter the adoption treadmill in the future. There are still a lot of taboos in the adoption world and the willingness to alter things is small. Without those changes, adoption won’t lose its reputation that in a way, it’s a modern way of people trafficking,”  Mr Westra says. 

More about:

• adoption
• Asia
• DNA
• Holland
• India
• Netherlands
• personal stories

Rechter wijst gedwongen DNA-test Indiaas adoptiekind af

Een 12-jarige Indiase jongen die is geadopteerd door Nederlandse ouders hoeft geen DNA-materiaal af te staan aan een Indiaas echtpaar dat beweert dat hij hun kind is. Het kind zou zijn gestolen en ter adoptie zijn aangeboden aan een Nederlands stel. Met de uitspraak van een Nederlandse rechter komt een eind aan 4 jaar touwtrekken.

Gepubliceerd op : 1 april 2011 - 5:20 pm | door Johan van Slooten ((c) RNW) 

In 1999 werd het zoontje van het Indiase paar ontvoerd uit hun huis in Chennai. Vijf jaar later werden de daders gearresteerd. Zij bekenden dat zij de jongen hadden verkocht aan een weeshuis in Chennai. Vervolgens werd de jongen ter adoptie aangeboden aan een Nederlands echtpaar door een Nederlands adoptiebureau.

DNA-test

Met behulp van de Nederlandse organisatie tegen kinderhandel (ACT), slaagden Nagarani en Kathirvel (hierboven afgebeeld met hun andere kinderen) erin geslaagd om hun zoon op te sporen in Nederland - liever gezegd: de jongen waarvan ze denken dat hij hun zoon is.

De enige manier om te bewijzen dat Rahul (niet de echte naam van de jongen) echt hun zoon is, was door middel van een DNA-test. Het echtpaar deed hun eerste verzoek voor een dergelijke test in 2007, maar de adoptieouders van Rahul wezen dit af.

Kinderhandel

Vorig jaar gingen Nagarani en Kathirvel en hun Nederlandse advocaten naar de rechter om een ​​DNA-test af te dwingen. Ook beschuldigden zij het adoptiebureau en Rahuls adoptieouders van ontvoering en kinderhandel.

Een Nederlandse rechter heeft nu geoordeeld dat de 12-jarige Rahul niet kan worden gedwongen om een ​​DNA-test te ondergaan tegen zijn zin. Hoewel de rechter meende dat Nagarani en Kahtirvel best Rahuls biologische ouders zouden kunnen zijn, zei hij het belang van het kind te laten prevaleren. 'Als het kind dit verder niet wil, is dat zijn eigen beslissing en moeten we dat respecteren', verklaarde hij.

Kosten
 

Ook werden Nagarani en Kathirvel veroordeeld tot het betalen van de proceskosten van - maximaal - 4800 euro. Inmiddels zijn zij met lege handen teruggekeerd naar India. Tijdens hun verblijf in Nederland hebben zij Rahul en zijn adoptieouders niet ontmoet.

Hilbrand Westra van United Adoptees International zegt dat deze zaak 'louter verliezers' kent. 'Deze uitspraak kan voor alle betrokken partijen alleen maar negatief zijn', zei hij tegen de Wereldomroep. 'Het is triest dat de zaak voor de rechter moest komen. Het zal Rahul niet veel goeds opleveren, vrees ik. Hij is in een positie terecht gekomen die hij niet wil.'

Opgepikt

Westra zegt dat deze rechtszaak veel tekortkomingen heeft laten zien van adoptieprogramma's die worden uitgevoerd tussen de westerse wereld en de ontwikkelingslanden, zoals India, Sri Lanka of Bangladesh.

'Er zijn vijftig paren voor elk kind dat wordt aangeboden ter adoptie', zegt hij. 'Dus er is veel concurrentie tussen de ouders en tussen de adoptiebureaus. De belangen zijn enorm. Je weet nooit wat er is gebeurd met de kinderen voordat ze opgepikt zijn door deze instanties.'

Twijfels

Hij denkt dat adoptieouders hun eigen verantwoordelijkheden hebben bij hun poging om via een bureau een kind te adopteren, zelfs als dat bureau volledig is goedgekeurd (zoals in het geval van Rahul). 'We hebben de neiging om te zeggen: bij twijfel nooit, de straat over te steken', zegt Westra. 'In sommige zaken klopt het gewoon niet. Adoptieouders moeten iedere twijfel wegnemen.'

Volgens Westra ligt de zaak bij Rahul vrij duidelijk: 'De Indiase rechtbank oordeelde in 2005 dat hij was ontvoerd voor hij werd geadopteerd.'

'Dat zet het hele adoptieproces in een ander licht, zelfs als dat proces op zichzelf legaal is verlopen volgens de Nederlandse en Indiase wetten. Het agentschap had Rahuls achtergrond grondiger moeten onderzoeken voor het hem aanbood aan de Nederlandse adoptie-ouders.'

Oplossing

Hilbrand Westra heeft een vrij eenvoudige oplossing voor gevallen als dat van Rahul: 'Ieder adoptiekind moet een DNA-test ondergaan voordat het wordt overgedragen aan adoptieouders. In dat geval kan er nooit enige twijfel bestaan wie de biologische ouders zijn, indien hun gegevens beschikbaar zijn, natuurlijk. Maar dit gaat waarschijnlijk nooit gebeuren, omdat het veel adoptiebureaus en adoptieouders zal afschrikken.'

Er moet iets veranderen, vindt Westra. 'Voor Rahul, voor zijn biologische ouders, maar ook voor zijn adoptieouders. En voor alle kinderen die het adoptieproces in de toekomst ingaan. Er bestaan nog veel taboes in de wereld van de adoptie en de bereidheid om dingen te veranderen is klein. Zonder veranderingen zal adoptie in een kwaad daglicht komen te staan, namelijk dat het gaat om een moderne manier van mensenhandel.'

Lees meer over:

• adoptiekind
• illegale adoptie
• Nederlanders in India

After Argentina now Spain gets public with Stolen Children

Hundreds of Spanish babies 'stolen from clinics and sold for adoption'

The families of 261 babies who disappeared in Spanish hospitals over five decades call for an investigation

A man wearing a t-shirt of ANADIR, an association of people looking for lost children or parents, reacts while listening to a news conference. Photograph: Paul White/AP

Hundreds of Spanish babies were stolen from their parents by a secret network of doctors and nurses and sold for adoption, according to a petition filed in Madrid.

The families of 261 babies who disappeared in Spanish hospitals over five decades called on the attorney general to open an investigation into the scandal, after presenting evidence from former employees at maternity clinics and parents who admitted illegally adopting babies.

What started as a system for taking children away from families deemed to be politically dangerous to the regime of General Francisco Franco became an illicit business that continued at least until the 1980s, a campaign group has claimed.

Doctors, nurses, nuns and priests are all suspected of lying to mothers who were told their children had died during, or straight after, birth. Journalists investigating a clinic in Madrid at the centre of the allegations found a baby's corpse in a fridge, leading to suggestions that bodies were kept to show parents to prove their own child had died. Campaigners believe thousands of cases of stolen babies will eventually come to light.

"The father of a friend of mine admitted to him that both he and I had been bought from a priest and a nun from Zaragoza after being born in the Miguel Servet hospital," said Antonio Barroso, who discovered four years ago that he was adopted. DNA tests have proved that the people who raised him were not his real parents.

"There are cases that are accompanied by proof in the form of DNA tests and others that are simply mothers who suspect that their babies were stolen," said lawyer Enrique Vila, who represents the National Association of Irregular Adoptions. "We think it was an organised mafia."

Inés Pérez, 89, has confirmed that a priest encouraged her to fake a pregnancy so she could be given a child due to be born at Madrid's San Ramón clinic in 1969. Her adopted daughter, also called Inés, was among those demanding an investigation.

In a separate case, workers from an undertaker's in Malaga said they sometimes buried empty children's coffins that arrived from a local clinic.

The street outside the attorney general's office was blocked by weeping people today hoping to discover what had become of their lost children.

Many said they had been told that apparently healthy babies had died within hours of birth. They had never seen the bodies and the hospitals had taken care of the burials.

Franco's Regime Stole children for Adoption

Aangifte van massale babyroof onder Franco

Driehonderd families in Spanje doen vandaag bij de procureur-generaal in Madrid gezamenlijk aangifte van babyroof onder dictator Franco.

Tussen de jaren dertig en jaren tachtig van de vorige eeuw zijn naar schatting tussen de dertigduizend en driehonderdduizend kinderen gestolen en illegaal geadopteerd. Het motief hiervoor veranderde in die jaren van ’het Spaanse ras zuiveren van een marxistisch gen’ tot handel waarmee goed geld verdiend werd. Moeders, vaak alleenstaand (of anderszins kwetsbaar) werd na hun bevalling in een ziekenhuis verteld dat hun kind was overleden. In werkelijkheid werden de kinderen verkocht. Voor zover bekend heeft geen van de geroofde kinderen ooit zijn biologische ouders teruggevonden.

De aanklacht van vandaag komt van de landelijke vereniging voor illegale adopties, Anadir. Voorzitter Antonio Barroso is zelf een gestolen kind. „Op school werd ik adoptiekind genoemd. Mijn klasgenootjes wisten kennelijk via hun ouders dat mijn moeder nooit zwanger was geweest”, vertelt hij. Drie jaar geleden, toen Barroso 39 was, werd het bevestigd door een DNA-test. In 1969 was hij verkocht voor 150.000 peseta’s, nu omgerekend 900 euro, destijds een veelvoud waard. Over zijn biologische moeder kan hij geen gegevens vinden. „Kennelijk hebben zowel het ziekenhuis als ambtenaren bij de gemeente destijds documenten vervalst”, zegt hij. „Dat moet op grote schaal gebeurd zijn.”

Barroso hoopt dat het Spaanse Openbare Ministerie de aanklacht in behandeling neemt. Een eerder verzoek tot onderzoek dat hij bij de rechtbank in de stad Zaragoza indiende werd afgewezen. Net als een aanklacht die vorig jaar ingediend werd door het Platform voor Gestolen kinderen bij het gerechtshof in Madrid. De hoofdaanklager gaf als reden dat hij zich niet bevoegd achtte. Alleen in vier steden in het zuiden worden aanklachten onderzocht, maar het lijkt er verder op dat de Spaanse justitie zich niet wil branden aan dit onderwerp. Over de burgeroorlog en de Francodictatuur wordt vooral door oudere generaties liever gezwegen.

Het gebrek aan documenten over de adopties maakt het onderzoek er niet makkelijker op. Er zijn alleen verklaringen van getuigen. Zo vertelt één van hen in de documentaire ’Los niños robados del franquismo’ (De geroofde kinderen uit het Franco-tijdperk) over een massale roof in de gevangenis in Saturrarán, Baskenland. Nonnen lieten gevangen vrouwen bijeenkomen op het binnenplein, zonder hun kinderen. Na een paar minuten mochten ze weer teruggaan maar hun kinderen, ongeveer honderd, waren verdwenen. Vorig jaar is deze gebeurtenis verfilmd in ’Estrellas que alcanzar’, rijzende sterren. In een boek van Benjamín Prado getuigt de geestelijke Gumersindo de Estrella over de gebeurtenis: „Ik hoorde hartverscheurende kreten en geschreeuw: ’Neem mijn kind niet van mij af’, ’Ik wil mijn kind niet achterlaten bij deze beulen. Dood ons dan maar samen”

Sinds vorig jaar duiken steeds vaker verhalen op van families van geroofde baby’s. Slachtofferverenigingen en journalisten zetten zich nu in om de waarheid over de gestolen baby’s boven tafel te krijgen

© Trouw 2011, op dit artikel rust copyright.

Rassenleer nazi’s diende als voorbeeld

Het idee om baby’s te roven en ze onder te brengen bij ’goede’ families komt van de psychiater en legerarts Antonio Vallejo Nágera. Volgens hem waren marxisten (communisten) geestesziek en moest het Spaanse ras hiervan genetisch worden gezuiverd. De rassenleer van de nazi’s diende als voorbeeld voor hem. Totale scheiding van moeders en kinderen was volgens hem de beste oplossing. Geïnspireerd door Nágera nam de Spaanse regering onder Franco in 1940 een wet aan die stelde dat „families met ideeën die niet als ideaal werden beschouwd geen contact mochten hebben met hun nakomelingen”. Vier jaar later waren al twaalfduizend kinderen weggehaald bij hun moeders die in gevangenissen zaten.

NOS - Podcast