Een 12-jarige Indiase jongen die is geadopteerd door Nederlandse ouders hoeft geen DNA-materiaal af te staan aan een Indiaas echtpaar dat beweert dat hij hun kind is. Het kind zou zijn gestolen en ter adoptie zijn aangeboden aan een Nederlands stel. Met de uitspraak van een Nederlandse rechter komt een eind aan 4 jaar touwtrekken.
Gepubliceerd op : 1 april 2011 - 5:20 pm | door Johan van Slooten ((c) RNW)
In 1999 werd het zoontje van het Indiase paar ontvoerd uit hun huis in Chennai. Vijf jaar later werden de daders gearresteerd. Zij bekenden dat zij de jongen hadden verkocht aan een weeshuis in Chennai. Vervolgens werd de jongen ter adoptie aangeboden aan een Nederlands echtpaar door een Nederlands adoptiebureau.
DNA-test
Met behulp van de Nederlandse organisatie tegen kinderhandel (ACT), slaagden Nagarani en Kathirvel (hierboven afgebeeld met hun andere kinderen) erin geslaagd om hun zoon op te sporen in Nederland - liever gezegd: de jongen waarvan ze denken dat hij hun zoon is.
De enige manier om te bewijzen dat Rahul (niet de echte naam van de jongen) echt hun zoon is, was door middel van een DNA-test. Het echtpaar deed hun eerste verzoek voor een dergelijke test in 2007, maar de adoptieouders van Rahul wezen dit af.
Kinderhandel
Vorig jaar gingen Nagarani en Kathirvel en hun Nederlandse advocaten naar de rechter om een DNA-test af te dwingen. Ook beschuldigden zij het adoptiebureau en Rahuls adoptieouders van ontvoering en kinderhandel.
Een Nederlandse rechter heeft nu geoordeeld dat de 12-jarige Rahul niet kan worden gedwongen om een DNA-test te ondergaan tegen zijn zin. Hoewel de rechter meende dat Nagarani en Kahtirvel best Rahuls biologische ouders zouden kunnen zijn, zei hij het belang van het kind te laten prevaleren. 'Als het kind dit verder niet wil, is dat zijn eigen beslissing en moeten we dat respecteren', verklaarde hij.
Kosten
Ook werden Nagarani en Kathirvel veroordeeld tot het betalen van de proceskosten van - maximaal - 4800 euro. Inmiddels zijn zij met lege handen teruggekeerd naar India. Tijdens hun verblijf in Nederland hebben zij Rahul en zijn adoptieouders niet ontmoet.
Hilbrand Westra van United Adoptees International zegt dat deze zaak 'louter verliezers' kent. 'Deze uitspraak kan voor alle betrokken partijen alleen maar negatief zijn', zei hij tegen de Wereldomroep. 'Het is triest dat de zaak voor de rechter moest komen. Het zal Rahul niet veel goeds opleveren, vrees ik. Hij is in een positie terecht gekomen die hij niet wil.'
Opgepikt
Westra zegt dat deze rechtszaak veel tekortkomingen heeft laten zien van adoptieprogramma's die worden uitgevoerd tussen de westerse wereld en de ontwikkelingslanden, zoals India, Sri Lanka of Bangladesh.
'Er zijn vijftig paren voor elk kind dat wordt aangeboden ter adoptie', zegt hij. 'Dus er is veel concurrentie tussen de ouders en tussen de adoptiebureaus. De belangen zijn enorm. Je weet nooit wat er is gebeurd met de kinderen voordat ze opgepikt zijn door deze instanties.'
Twijfels
Hij denkt dat adoptieouders hun eigen verantwoordelijkheden hebben bij hun poging om via een bureau een kind te adopteren, zelfs als dat bureau volledig is goedgekeurd (zoals in het geval van Rahul). 'We hebben de neiging om te zeggen: bij twijfel nooit, de straat over te steken', zegt Westra. 'In sommige zaken klopt het gewoon niet. Adoptieouders moeten iedere twijfel wegnemen.'
Volgens Westra ligt de zaak bij Rahul vrij duidelijk: 'De Indiase rechtbank oordeelde in 2005 dat hij was ontvoerd voor hij werd geadopteerd.'
'Dat zet het hele adoptieproces in een ander licht, zelfs als dat proces op zichzelf legaal is verlopen volgens de Nederlandse en Indiase wetten. Het agentschap had Rahuls achtergrond grondiger moeten onderzoeken voor het hem aanbood aan de Nederlandse adoptie-ouders.'
Oplossing
Hilbrand Westra heeft een vrij eenvoudige oplossing voor gevallen als dat van Rahul: 'Ieder adoptiekind moet een DNA-test ondergaan voordat het wordt overgedragen aan adoptieouders. In dat geval kan er nooit enige twijfel bestaan wie de biologische ouders zijn, indien hun gegevens beschikbaar zijn, natuurlijk. Maar dit gaat waarschijnlijk nooit gebeuren, omdat het veel adoptiebureaus en adoptieouders zal afschrikken.'
Lees meer over:
Tidak ada komentar:
Posting Komentar