EXCLUSIVE ARTICLE © UAI 2009..........................................................................
Ieder voor zich en God voor ons Allen ?
Under the disguise of gods love,mothers where forced to give up their babies to the Church
For many decades, if not centuries, people thought and believed that the church and their congregations would be the centre of pure Christianity where their sins would be washed of. Premature pregnancy before marriage, even after rape and incest, where seen as acts of sinners. Even though many women where victims of the situations. But the punishment of their deeds in society itself was not enough. Even in monasteries and convents young women where abused, mistreated, even raped. Also young boys and men who ended up in by nuns and priest run schools where the victims of the Catholic orders.
But what many people do not know is, that baby theft and forced relinquishment was part of the catholic scheme of pressure and punishment. Mothers where forced to give up their babies in monasteries for adoption. Centuries women lost their children under supervision of the church and their leaders.
The issue is, that is not an old history alone. It gave birth to export these practices to new catholic orders and missionaries in new countries outside the west. With the decline of members in the western world, the new members in the East and middle Asia became victims of the same practices. South Korea, Vietnam and India are well known examples of these practices and the first waves of children for intercountry adoption with help of congregations and new missionaries.
The stories of the European victims are getting into the open, when will the stories of the other continents follow their tragic and dramatic truth. Interesting detail is that, even though feminism was introduced and equal rights for women was enforced, that at the point of children, some women feel more capable to have children then others and did and do not really care of other mothers loose their babies to them. This astonishing development is not only shocking but also reads that feminism was hiding also a system of class sensitiveness. Meaning, some women are more equal than others.
Kerken al eeuwenlang leverancier van adoptiekinderen
Door Hilbrand W.S. Westra
Het schokkende Ierse‘Ryan Report’ onthult wanpraktijken in kloosters en scholen. Het zwijgt inhoudelijk echter over de ontvreemding (childtrafficking) van duizenden kinderen naar de Verenigde Staten, Engeland en Australië. Tevens wordt er met geen woord gerept over hoe overheden en kerken moedwillig meewerkten aan grootschalige identiteitsfraude en valsheid in geschrifte om deze kinderen ongezien weg te sluizen en op te nemen in ambtelijke bestanden. Het lijkt erop dat de Ieren hun kinderen liever kwijt waren dan rijk. Opvallend in dit perspectief is dan ook, dat momenteel juist Ierland, binnen de Europese Unie, de druk opvoert om sneller grote aantallen interlandelijke adopties te forceren. Met name uit risicolanden als Vietnam. Een land dat recentelijk opnieuw werd geconfronteerd met kinderhandel voor de internationale adoptiemarkt.
Ruth Hopkins beschrijft in dagblad Trouw van 29 juli 2009, over het drama van de ‘Maggies’. Beter bekend als de “Magdalene Sisters” door de gelijknamige film van Peter Mullan. De film, gebaseerd op waar gebeurde feiten, laat een schokkend relaas zien van jonge vrouwen en kinderen die onder het onverbiddelijke regime van nonnen terecht kwamen. Hoe zij werden misbruikt, mishandeld en onder dwang hun kinderen moesten afstaan aan de kerk. Vergelijkbare situaties deden zich ook voor in veel andere Europese landen, de Verenigde Staten, Canada en Australië. Relatief nieuw zijn de berichtgevingen over experimenten met kinderen in deze context.
De gedwongen afstand van kinderen om ze tot wees verklaren of ongeboren te beschouwen, om zodoende te kunnen fungeren voor medische experimenten onder het dak van de Kerk, maar ook staatskindertehuizen, is een terugkerend verschijnsel gebleken in samenhang met de adoptiehistorie. Zo is bekend, dat ten tijde van de massale adopties uit Roemenië, eind jaren negentig, begin deze eeuw - tot waarschijnlijk op de dag van vandaag - zogeheten ‘weeskinderen’ als proefkonijnen werden misbruikt voor wetenschappelijke experimenten die verdacht veel parallellen vertonen met Nazi praktijken gedurende tweede wereldoorlog. Recentelijk kwam een dergelijk bericht ook uit Noord Korea. Een gevluchte Noord Koreaanse officier klapte uit de school over hoe hij zijn geestelijk gehandicapt kind, door de staat tot wees werd verklaard, om te kunnen dienen voor wetenschappelijke experimenten. Het werkt dan ook bevreemdend om te vernemen, dat Amerikaans grootste adoptiebemiddelaar Holt, heimelijk al in Noord Korea actief is, om als ‘preferred supplier’ , de positie die zij al decennia lang inneemt in Zuid Korea, te bestendigen. En dat in een dictatuur die zich niets aantrekt van mensenrechten laats staan die van kinderen. Holt, een christelijk gefinancierd miljoenen bedrijf, heeft haar zinnen gezet op een nieuwe adoptiemarkt wegens de teruggang van het aantal adoptabele kinderen uit China en Zuid Korea.
Opvallend is de samenhang en invloed van christelijk organisaties en adoptie. Wetenschappers als Tobias Hubinette uit Zweden maar ook Kim en Henderson uit de Verenigde Staten, schreven al eerder, dat de grootschalige adopties uit Zuid Korea nooit hadden kunnen bestaan zonder organisaties als Holt en de invloed van de kerken.
Zo schreef ook Carine Hutsebaut, gerechtsdeskundige gespecialiseerd in daderprofilering, in haar boek; ”Kleine zondaars, Kerk en Kinderhandel”, over hoe, met name de katholieke kerk, een goed geoliede machine was waar vrouwen uit België, Nederland en Frankrijk, vaak ongewild, naar afgelegen kloosters werden gebracht om te bevallen om daarna gedwongen afstand te doen van hun kinderen. Deze kinderen, onder andere geboren uit seksuele escapades van paters, pastoren en andere leden van de clerus, werden ´gedistribueerd´ onder de leden van de eigen parochies of die van andere. Deze geheime kinderen werden dan bijgeschreven als eigen kind door de desbetreffende ‘illegale ouders´ waardoor er sprake is van grootschalige fraude in de bevolkingsregistratie. Zo werd Frankrijk enige jaren geleden opnieuw geconfronteerd met verdwenen kinderen door een oproep voor militaire dienst. Doordat de jongens die niet kwamen opdagen, stuitte men op vele zogeheten vermiste of onbekende kinderen, beter bekend onder de naam ´Sous X´. Allen ‘weggeadopteerd’ naar elders. Over het aantal onbekende meisjes maar te zwijgen.
Het is opvallend dat deze onderwerpen slechts altijd voor even opduiken waarna het vaak snel een stille dood sterft. De hoop is nu, dat door de Ierse kwestie, deze zaak ook in de rest van Europa aan het rollen komt. Maar het lijkt erop, dat de mythe van de heiligheid van adoptie en de kerk onaantastbaar is. Het probleem is echter, dat door het verzwijgen van deze praktijken, dergelijke activiteiten gecontinueerd worden. Is het niet onder de vleugels van de kerk, dan wel door die adoptiebemiddelaars die gelieerd zijn aan religieuze organisaties en/of kerkgenootschappen die op hun beurt weer gefinancierd worden door instellingen en banken die direct en/of indirect betrokken zijn bij de farmaceutische en/of medische industrie.
Het is juist deze lobby, hand in hand met het christelijk gedachtegoed, die van grote invloed is gebleken op de grote aantallen geforceerde kindermigraties wereldwijd en de gewelddadige breuk tussen ouders en hun kinderen. Juist deze laatste groep krijgt structureel onvoldoende aandacht. Onder deze duizenden, zo geheten ´gevallen vrouwen´, zitten ongeveer 25.000 Nederlandse moeders die ooit hun kinderen afstonden in kloosters in België, Frankrijk en aan het beruchte Nederlandse instituut, Valkenhorst. Het wordt hoog tijd dat het taboe over de rol van de kerken, de maatschappelijke druk, en daarmee haar mede verantwoordelijkheid - dat verder reikt dan katholieke reflexen zoals Hopkins onterecht stelt in haar artikel – voor de verzwegen geschiedenis van gedwongen afstand in Nederland en elders in de wereld, wordt doorbroken. In de eerste plaats om het leed wat deze vrouwen is aangedaan te erkennen. Maar ook voor de geadopteerden waarvan velen nooit zullen weten dat ze ooit geadopteerd zijn. Tevens is het van groot belang om inzicht te krijgen hoe deze praktijken nu worden voortgezet in veelal niet westerse landen. Waarbij onvrijwillige afstand door moeders, in de context van maatschappelijke en/of socio-economische redenen, door de westerse adoptielobby wordt vermarkt als zijnde een vrije keus.
De noodzaak om deze schrijnende adoptiegeschiedenis recht in de ogen te kijken en een halt toe te roepen aan het gesol met kinderen en diens ouders is hoog. Niet alleen in westerse landen maar ook in de huidige, meer dan honderd, zendende landen. Want uiteindelijk zijn het de getormenteerde geadopteerden en hun ouders die de hoogste prijs betalen voor de hartverscheurende gevolgen van deze bizarre praktijken waarvan de symptomen op persoonlijk niveau steeds meer zichtbaarder worden.
Opvallend in deze, is de doodse stilte van de zogeheten ‘gezegende partij’ die deze kinderen ´adopteerden´. Alle solidariteitsprincipes, die vrouwen vaak zeggen te hebben met hun seksegenoten, gaan plotseling mank. De praktijk, dat de solidariteit van veelal westerse vrouwen en het feminisme ophoudt bij de eigen landsgrenzen en zelfs binnen de eigen gelederen, zonder enig begrip voor met name deze moeders, is ronduit schokkend. Wat uiteindelijk leidt tot de verbijsterende conclusie, dat in de wedloop om kinderen, ogenschijnlijk slechts een leus telt namelijk; “ieder voor zich en God voor ons allen”.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar